Gadjo Delhi

03:00

Pobudka. Dziadek z babcia (w ich domu dzis spie) cos gadaja, wchodza i wychodza.

08:00

Pobudka. Mano mowi, ze po okolicy szwedal sie slon i pokazuje slady. Nastepnym razem mowie, zeby mnie wywlokl z lozka, bo bym chcial zobaczyc.

Pol godziny pozniej ide zobaczyc szkole. Jest wczesnie, poza Caucilia i Cautrii jest tam tylko jeszcze jedna niewiasta, calkiem niezle gadajaca po angielsku (jak na jej wiek) oraz nauczyciel. Sama szkola to budynek dwa razy wiekszy od kanciapy, z jedna duza sala w srodku. Na scianach wisi kilka tablic, na jednej wypisanych kilkanascie trzylisterowych angielskich slowek oraz alfabet, na innej cos po tamilsku (od nauczyciela dowiaduje sie, ze alfabet tamilski ma ponad 200 znakow), na kolejnej jakies dzialania matematyczne, obok jeszce mapa Kerali i calych Indii oraz biurko i krzeslo.

Dziewczynki wspolnie recytuja caly tamilski alfabet, zaczynaja sie schodzic pozostali uczniowie, ja wracam do domu.

10:00

Zegnam sie z Richardem i Karen (?) z Anglii, ktorzy tu nocowali, a wczesniej zrobili sobie dwudniowa przechadzke z Mano po gorach, oraz z Joe z Wloch, ktorego spotkalem w autobusie z Kumily i powiedzialem mu o TS. Okazalo sie, ze na gore przyjechal tez wczoraj, tylko wczesniejszym autobusem (pewnie tym, ktory mi uciekl), ale nocowal gdzie indziej.

Sam jade autobusem, ktory wlasnie nadjechal, do Kuailuru.

16:00

Wracam z dorobkiem kilku nowych zdjec, a chwile potem przyjezdza Julia, hiszpanka z wczorajszego autobusu. Podoba jej sie tu, chyba zostanie na jakis czas.

Kovilloor

Szkola, a wlasciwie caly zespol szkol tamze:

J.w.

Vattavada, wioska kilkaset metrow od Kovillooru:

Rowniez Vattavada, budowa nowego domu (taki domek to jakis tydzien pracy podobno): 

Siedzimy sobie, zajadamy sie zielonym groszkiem, nic nie robimy. Jest spoko, moze by sobie odpuscic Rajastan?

Chyba jednak nie, musze jeszcze zasmakowac tamtejszego lassi, nigdzie indziej nie pilem takiej dobrego.

Wieczor

Konczymy posiadowe przy bardzo powoli dogasajacym ognisku.

Julia, mimo, ze wlasciwie nie jest Hiszpanka jak mowila, a pol-kolumbijka pol-tunezyjka, wyglada raczej jakby pochodzila gdzies z centrum Europy. Gdyby powiedziala, ze jest np. z Niemiec, Czech czy czegos podobnego uwierzylbym jej. Bardzo jej sie tu podoba (wiedzialem, ze tak bedzie juz wtedy jak rozmawialismy podczas jazdy z Kumily).

A w Pakistanie od razu jade na poszukiwanie czegos podobnego.

Ostatni rzut oka na miliony gwiazd na niebie i idziemy spac.

9:50

Jedziemy z jakims Wlochem do Munnaru. Zaopatrzony w banany dla siebie i wisnie dla Caucilii i Cautrii i usadzony przy oknie z aparatem pod reka wracam do domu.

12:00

Postoj na herbatke i pogaduszka z Hiszpanka jadaca tym samym autobusem (poza nia jest jeszcze Szwajcar, Japonka i kilkoro innych gadjo), ktora zachecam do odwiedzenia Top Station. Wpadnie jutro wieczorem.

Gdzies po drodze:

14:30

Ladujemy w Munnarze. Obiad w restauracji gdzie juz wczesniej jadlem, internet, walka z wirusem na karcie (wygrana) i wizyta w malym biurze informacji dla turystow, zeby sie spytac o ktorej jest autobus do TS. W tym czasie wlasnie autobus mi odjezdza, nastepny za 2 godziny. Czekajac na przystanku zauwazam Davida. Troche wciety (lubi sobie wypic), ale to nie przeszkadza w zakupie malej butelki brandy i duzej butelki piwa, ktore zmieszane ze soba wspolnie obalamy na zapleczu pobliskiego bazarowego sklepiku.

18:30

Wsiadamy do busa, juz bez stresu (chyba sie przyzwyczailem do tutejszej jazdy) mimo, ze poziom trudnosci rosnie, bo zaczyna padac deszcz. Mijamy znajomy drogowskaz, juz wiem, ze jeszcze tylko 4km, potem zegnamy sie z dystryktem Devikulam i jednoczesnie w miare rowna droga (zaczynaja sie wertepy, po ktorych autobus nie jest w stanie jechac szybciej niz 10km/h). Kilka minut pozniej witam sie z Mano, ktory jak zawsze szweda sie w okolicy kanciapy wygladajac ewentualnych turystow wysiadajacych z autobusu. Dziewczynkom daje kilka zdjec, ktorych nie wyslalem z Pannaikkadu oraz rarytas w postaci egzotycznych owocow - jablek.

Nabawilem sie na karcie pamieci jakiegos syfa w Yogi Guest House i byla obawa, ze strace jakies 1000 fotek, na szczescie w Munnarze, gdzie znowu jestem i czekam na autobus do Top Station, wiedzialem, ze jest komputer, gdzie nie maja antywirusa blokujacego konto po znalezieniu czegos podejrzanego, oraz nie bardzo kontroluja co sie robi, wiec spokojnie sobie poinstalowalem co trzeba i podreperowalem karte i swoj nastroj.

A do Top Station wracam, bo tu bylo najfajniej, a 20 dni, ktore mi zostalo do konca Indii to za malo, zeby znalesc jakas porzadna wioske, w ktorej mozna by dluzej zagoscic.

A zatem pare reminiscencji z domu Mano i okolic:

Mama (Marta), corka (Cautri), siostra (Nana Jodi), corka (Caucilia):

Na lewo od powyzszego zdjecia - kuchnia:

Dzieci prawie w komplecie, brakuje jeszcze brata, ktory w bardziej tlocznych dniach emigruje z mama do innej wioski:

Wieczorne odrabianie lekcji przy ognisku:

Kawalek dalej, w drodze do Kuailuru

A to juz sam Kauilur, jakies 7km od Top Station:

J.w.

A to kuchareczka w jakiejs knajpie tamze:

Wioska gdzies po drodze do Tandikudi:

Kawalek dalej za ta wioska, w takim uroczym miejscu, mielismy nieplanowana awarie autobusu i kilkunastominutowy postoj:

Pannaikkadu/Uralpatty - darmowy nocleg w swatyni, w srodku lasu i z odglosami roznych dziwnych zwierzakow:

Uralpatty:

Dotarlem do Kodaikanal, rozleglego miasteczka polozonego w gorach na wysokosci 2000m, z malym bajorkiem gdzies po srodku. Z przypadkowym turysta przejechalismy sie wynajetym motorkiem po okolicy, wykonalem kilka dlugich telefonow do mojego banku, zeby sie dowiedziec, ze wszystko jest w porzadku I wrocilem do swojego pokoiku na 2 godzinna drzemke.

Zrobilem sobie rowniez pranie:

Chyba zmeczenie daje o sobie znac, nie bardzo mi sie chce wloczyc po okolicy, robic zdjecia itp. Moze to kwestia miejsca. W Top Station na razie bylo najfajniej, dlatego jutro juz definitywnie uderzam na wiochy.

Jeszcze tylko kolacja, ktorej nie dokoncze I ide znowu lezec, przeczekac kryzys (ktory wcale jednak nie oznacza checi powrotu do pl )